تفاوت بین بومی شوی تجهیزات با بومی سازی شبکه ملی اطلاعات

به گزارش سیتنا، مهندس فرامرز رستگار، دبیر و عضو هیات مدیره سندیکای صنعت مخابرات ایران در یادداشت‌ماه شصت و نهمین شماره از ماهنامه نسل چهارم، نوشت:

همواره شاهد هستیم که بین گزارش‌های بخش صنعت، دستگاه های اجرایی و نهادهای نظارتی تفاوت آمار و اطلاعات برای بومی سازی شبکه ملی اطلاعات وجود دارد. بومی سازی از منظر بخش تحقیق و تولید به مفهوم دستیابی به فناوری تجهیزات و نرم افزارهای مورد نیاز در شبکه ملی اطلاعات است و از نگاه دستگاه های نظارتی مرتبط با شبکه ملی اطلاعات، بومی سازی به مفهوم میزان بکارگیری تجهیزات و نرم افزارهای داخلی در شبکه های ارتباطی و فناوری اطلاعات می باشد.

طبیعی است که فاصله زمانی بین ایجاد فناوری و بکار گیری آن وجود داشته باشد، ولی باید تلاش شود که این زمان به حداقل ممکن برسد. وقتی این وقفه ها به دلایلی طولانی می شود و آمارهای مربوط به بومی سازی شبکه ملی اطلاعات از کمیت خوبی برخوردار نیست، به ناچار متولیان امر اجرا متوسل به اعلام‌ گزارش‌های مربوط به پیشرفت دستاوردها و تولیدات بومی می‌شوند که هنوز در شبکه  بکارگرفته نشده است. اینجاست که دستگاه های نظارتی، میزان پیشرفت بومی سازی اظهارشده را تایید نمی‌کنند. در بررسی علت وجود فاصله زمانی زیاد بین ایجاد فناوری بومی تا مصــرف آن، بـه علت های زیر می‌رسیم.

۱- عدم باور جدی برخی از  مجریان به پتانسیل های داخلی و عیب جویی بجای تلاش برای تکامل و رفع ایرادات احتمالی،
۲- ضعف آزمایشگاه ها و محیط های تست مصنوعی و همچنین آزمایشات میدانی،
۳- کمبود دانش و تخصص در برخی از مجریان برای تعامل با محققان و تولیدکنندگان،
۴- ریسک پذیری پائین در بعضی از کاربران که ترجیح آنها تکیه به برندهای مطمئن خارجی است تا قبول مسئولیت برای استفاده از محصولات نوپا،
۵- کمبودهایی در واحدهای بازاریابی و برندسازی در برخی از واحدهای مهندسی و تولیدی،
۶- طولانی شدن زمان برخی از مناقصات و مبادله قراردادها، واریز پیش پرداخت‌ها و ضعف در تعاملات بین کارفرمایان و پیمانکاران،
۷- عدم آشنایی برخی از تولیدکنندگان داخلی به کسب و کارهای از نوع B2C با توجه به تجارب قبلی آنان که بیشتر به‌صورت B2B  و با مشتریان محدود و خاص بوده است.

سندیکای صنعت مخابرات ایران، مراکز تحقیق و توسعه و واحدهای تولیدی که تاکنون عزم خود را صرف امور فنی نموده اند تا اثبات توان را از منظر فنی داشته باشند، اکنون به اهمیت شناخت بازار،  بازارسنجی،  بازاریابی، بازار گرمی، توزیع، پشتیبانی و برندسازی پی برده اند. این مشکل زمانی خودش را نشان داد که صاحبان صنایع داخلی حوزه فعالیت خود را از مخابرات به ICT ارتقا دادند و به جهت تنوع تولیدات با مشتریان جدیدی مواجه شدند که  روحیات و سلیقه های متفاوتی دارند و از طرفی هم این مشتریان شناخت و اطمینان کافی نسبت به تولیدکنندگان نداشتند. به هر صورت کار در فضای گسترده تر و مواجه شدن با فناوری های پیشرفته، سازوکار و فرآیندهای مناسب خود را نیاز دارد.

به این منظور سندیکای صنعت مخابرات ایران در اهداف کلان برای سال ۱۴۰۰ رفع این کمبودها را به عنوان معظل درونی خود به عنوان موانع تولید تلقی کرده و با مشارکت و هماهنگی شرکت‌های عضو برای تقویت این بخش از کار در کنار توسعه فناوری خواهد پرداخت.

انتهای پیام