روابط‌عمومی‌های بخش صنعت و تجارت ما نتوانسته‌اند ارتباط مطلوبی با مردم برقرار و در مورد مصرف کالاهای داخلی فرهنگ‌سازی کرده و به سلایق افکار عمومی جهت دهند.

به گزارش سیتنا، در لابه‌لای اخبار مربوط به روابط‌عمومی‌ها، اظهارنظرهای مربوط به نقش روابط‌عمومی در تولید ملی این روزها بسیار به چشم می‌خورد. بخشی از این اخبار در ارتباط با برگزاری نخستین کنفرانس روابط‌عمومی، صنعت، تولید ملی» است که قرار است شهریورماه امسال در تهران برگزار شود.

غلامرضا کاظمی‌دینان، استاد دانشگاه و دبیر این کنفرانس که سابقه طولانی در مدیریت روابط‌عمومی نهادهای مالی و بانکی دارد، در خصوص این کنفرانس به پرسش‌های خبرنگار مدیریت ارتباطات پاسخ داده است:

*در حال حاضر همایش‌های زیادی در حوزه روابط‌عمومی برگزار می‌شود که مجموعاً توانسته‌اند به نیازهای مخاطبان روابط‌عمومی در کشور پاسخ دهند. شما با چه رویکردی کنفرانس «روابط‌عمومی، صنعت، تولید ملی» را برگزار می‌کنید؟ همین تعداد همایش کافی نیست؟

برگزاری این کنفرانس و طرح‌ریزی برای برگزاری آن دلایل متعددی داشته است. اول اینکه به‌طور تصادفی برگزاری این کنفرانس با نامگذاری امسال تحت عنوان «حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی» همزمان شده است؛ اگرچه معتقدیم حمایت از تولید ملی صرفاً یک شعار نیست و همواره باید یکی از سیاست‌های مهم کشور، تلاش برای حمایت بیشتر از تولید ملی و ارتقای کیفی آن باشد. دلیل دیگر به تعریف ما از عملکردهای روابط‌عمومی صرفاً آنچه در دانشگاه تدریس می‌شود و در کتاب‌ها آمده است، نیست. روابط‌عمومی در هر حوزه‌ای تعریف، عملکردها و شرح وظایف مختص به خود را دارد که متأسفانه تاکنون در مورد این موضوع در کشور اقدامی نشده است و همواره همه روابط‌عمومی‌ها از نسخه‌ای واحد در فعالیت‌های خود بهره گرفته‌اند. من اعتقاد دارم روابط‌عمومی در هر حوزه‌ای باید تخصص آن حوزه را داشته باشد چرا که نحوه اطلاع‌رسانی، سهم تبلیغات از فعالیت‌های روابط‌عمومی، ارتباط با مردم و رسانه‌ها و... که همه از فعالیت‌های روابط‌عمومی محسوب می‌شوند، در هر بخش و سازمانی متفاوت است و قطعاً ویژگی‌ها و نحوه فعالیت روابط‌عمومی یک بانک با روابط‌عمومی یک گالری هنری یا صنعت متفاوت است و باید موضوع روابط‌عمومی تخصصی در کشور نهادینه شود. تاکنون در هیچ‌کدام از همایش‌ها و سمینارهای برگزار شده به‌صورت متمرکز روی این موضوع کار نشده است. ما قصد داریم برای نخستین بار در ایران روابط‌عمومی تخصصی را تعریف کنیم و کار را با بخش صنعت که حلقه اول توسعه است، شروع کرده‌ایم. از نظر من باید روابط‌عمومی هر بخشی (اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، صنعتی، فرهنگی و...) تعریف مستقل و ادبیات موضوعی مستقل خود را داشته باشد و در عین حال که همه روابط‌عمومی‌ها از اصول اصلی و کلی مشخص و تجربه‌شده‌ای استفاده می‌کنند، باید بدانند که برای فعالیت هر بخشی چه دانش‌ها و مهارت‌های دیگری نیز مورد نیاز است و به مرور دیگر شاهد نباشیم که یک روابط‌عمومی که 20 سال در حوزه فرهنگی فعالیت کرده است، بدون هیچ تجربه و شناختی از بازار و مخاطبان تخصصی، به عنوان مدیر روابط‌عمومی یک قطب صنعتی کشور فعالیت کند. بنابراین صرفاً موضوع مورد تأکید ما، بحث روابط‌عمومی و صنعت نیست، بلکه قدم اول این تخصصی شدن را روی پله صنعت برداشته‌ایم. قطعاً روابط‌عمومی‌های بخش صنعت، در ارتقای تولید ملی نقش بسزایی دارند؟ چه کسی باید پیشگام حمایت از تولید ملی باشد؟ چه کسی وظیفه فرهنگ‌سازی مصرف تولیدات ملی و داخلی را دارد؟ چه کسی باید به اعتماد خریداران کالاهای داخلی برای تداوم مصرف این کالاها بیافزاید؟ چه کسی باید توان تولیدی و صنعتی ایران را در رسانه‌ها مطرح کند و گام نخست جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی در بخش صنعت را بردارد؟ بی‌تردید همه این وظایف بر دوش روابط‌عمومی صنعت است. متأسفانه در حال حاضر گاهی مشاهده می‌شود جامعه در مقابل مصرف برخی کالاهای داخلی مقاومت می‌کند. چرا؟ قطعاً این ناشی از ضعف روابط‌عمومی‌های بخش صنعت است که نتوانسته‌اند افکار عمومی را در این زمینه اقناع کنند. مشکل اصلی این است که در بخش‌های تولیدی و صنعتی یا جایگاه روابط‌عمومی دیده نمی‌شود و اگر هست، بسیار متزلزل و در سطح پایینی است یا اینکه روابط‌عمومی فعال در بخش صنعت ما از تخصص‌های کافی برخوردار نیست و توان معرفی و جذب مشتری برای محصولات تولیدی را ندارد. از آن طرف، یک روی دیگر سخن این کنفرانس با مدیران، تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان صنعت است. آنها نیز باید به رسالت واقعی روابط‌عمومی‌ها و نقش آنها در ارتقای کیفیت و مصرف تولید ملی آگاه شوند و سعی در برطرف کردن برخی بی‌انگیزگی‌ها در روابط‌عمومی‌ها داشته باشند. باید در ابتدا به روابط‌عمومی میدان برای فعالیت داده شود تا با خیالی آسوده بتواند اطلاعات بازار را جمع‌آوری کرده، افکار عمومی را بشناسد و به عنوان مشاور ارشد سازمان در تدوین استراتژی‌ها مشارکت کند. 

*یعنی هدف اصلی از طرح موضوع این همایش اول تخصصی شدن روابط‌عمومی‌هاست و بعد تخصصی شدن روابط‌عمومی‌های صنعت و بررسی فرصت‌ها و چالش‌های این روابط‌عمومی؟

دقیقاً. من همواره در مصاحبه‌ها و در کلاس‌های دانشگاه گفته‌ام همان‌طور که خبرنگاری تخصصی شده است و یک گروه خبرنگار اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، هنری، حوادث و... هستند، روابط‌عمومی‌ها نیز باید تخصصی فعالیت کنند. اینکه یک روابط‌عمومی که سال‌ها در بانک کار کرده است را یک مرتبه در رأس روابط‌عمومی یک نهاد سیاسی قرار دهید، اصلاً درست نیست و نباید انتظار بازخورد مثبت هم از فعالیت‌های او داشته باشید؛ مگر آنکه آن روابط‌عمومی مدتی مثلاً شش ماه به مطالعه دقیق حوزه سیاسی و ظرایف آن بپردازد، اطلاعات این حوزه را رصد و جمع‌آوری کرده و دانش لازم را برای فعالیت در این حوزه کسب کند. باید یک روابط‌عمومی با زبان مخاطب خود آشنا باشد و به درستی خواسته‌ها و نیازهای او را بشناسد.

*تعریفی که شما از «صنعت» در این کنفرانس در ذهن دارید، چیست؟

صنعت قلب تپنده اقتصاد و مجموعه تمام واحدهایی است که در تولید، توزیع یا مصرف یک محصول یا خدمات یا یک دسته از محصولات و خدمات مشابه فعالیت می‌کنند. اگر صنعت کشور پویا و زنده باشد، یعنی قلب اقتصاد خوب می‌زند و دچار گرفتگی عروق نخواهد شد. حمایت از تولید و صنعت ملی وظیفه تک‌تک ماست. اگر دیدید سازمانی، کارخانه تولیدی یا صنعتی یا بانکی موفق نیست، بدانید در وهله اول روابط‌عمومی آن نهاد نتوانسته است خودش را به‌گونه‌ای تجهیز کند که بار سازمان را به دوش بگیرد. یکی از عمده مشکلات امروز روابط‌عمومی‌‌های ما این است که فکر می‌کنند دیگر نیاز به مطالعه و دانش جدید ندارند در حالی که روابط‌عمومی‌ای موفق خواهد بود که به جدیدترین دانش‌ها و تکنیک‌های روز روابط‌عمومی مجهز باشد. روابط‌عمومی به مثابه یک چراغ قوه برای حرکت سازمان در تاریکی عمل می‌کنند و همانگونه که بدون چراغ قوه امکان زمین خوردن وجود دارد، سازمان هم بدون روابط‌عمومی زمین خواهد خورد و این باور باید در تفکر همه مدیران ما نهادینه شود.

*از نظر شما روابط‌عمومی‌های امروز صنایع ما موفق عمل می‌کنند؟

متأسفانه باید بگویم نه. تعداد انگشت‌شماری از آنها فعالیت‌های مؤثر و خوبی دارند اما نه، سایرین این‌گونه نیستند، چرا که اگر روابط‌عمومی‌های موفق و متخصصی در حوزه صنعت داشتیم، امروز تولید داخلی ما دچار مشکلاتی که آنها را لمس می‌کنیم، نبود. وضعیت فعلی صرفاً متأثر از تحریم‌ها نیست، قبل از تحریم‌های اخیر نیز شاهد بودیم که در برخی پاساژهای ما برندهای خارجی با قیمت‌های بالا در فروش کالایی خود موفق عمل می‌کردند اما برندهای داخلی حتی با قیمت‌های پایین‌تر هم نمی‌توانستند محصولات خود را به فروش برسانند. قطعاً بخشی از این مشکل به روابط‌عمومی‌ها بر می‌گردد. روابط‌عمومی‌های بخش صنعت و تجارت ما نتوانسته‌اند ارتباط مطلوبی با مردم برقرار و در مورد مصرف کالاهای داخلی فرهنگ‌سازی کرده و به سلایق افکار عمومی جهت دهند. روابط‌عمومی ما نتوانسته است در حمایت از تولید ملی موفق عمل کند. از آن طرف هم مشکل آن‌قدر جدی است که حتی برخی صنایع ما فاقد واحدی به‌نام روابط‌عمومی هستند.

*شما چقدر قائل به این هستید که روابط‌عمومی باید کار بازاریابی انجام دهد؟

همیشه اختلاف نظر بین اساتید حوزه‌های تبلیغات، بازاریابی و روابط‌عمومی وجود داشته و هر گروه دیگری را زیرمجموعه خود می‌داند. من معتقدم روابط‌عمومی اطلاعات لازم را از بازار جمع کرده، دسته‌بندی و تجزیه و تحلیل می‌کند و به مدیریت ارائه می‌دهد. بر اساس این اطلاعات تصمیم‌سازی‌ها انجام می‌شود و متناسب با نیازهای بازار، تولیدات اصلاح می‌شوند و تولیدات و خدمات جدید توسط روابط‌عمومی به‌وسیله ابزار تبلیغات به مردم اطلاع‌رسانی شده و نهایتاً بازاریابی روی محصول صورت می‌گیرد.

انتهای پیام