کد مطلب:
در ۵۰ سال آینده حمل و نقل چگونه خواهد بود؟
به گزارش سیتنا به نقل از یورونیوز، زندگی در دوران فن‌آوری‌های نوآورانه جدید، خودکارسازی تکنولوژی ها و انرژی های تجدیدپذیر و استانداردهای جدید برای سفر شرایطی را فراهم می کنند که در دهه های آینده باید منتظر تحولات پیشگامانه‌ای بود که به احتمال زیاد نحوه سفر کردن ما را بطور اساسی تغییر خواهند داد.
اثرات مداوم همه گیری کووید و تشدید وضعیت اضطراری آب و هوایی تاثیر تعیین کننده‌ای روی وسایل حمل و نقل دارند. برای بسیاری از جمله میشل لانگزال، مدیر عامل استارتاپ هلندی «فستند» آینده وسایل حمل و نقل برقی خواهد بود.
وی می گوید: «اساسا تا سال ۲۰۵۰ همه وسایل حمل و نقل که با سوخت فسیلی کار می کنند، متوقف خواهند شد.»
این شرکت دارای شبکه ایستگاههای شارژ در سراسر اروپاست که ۱۰۰ درصد انرژی سبز خود را از انرژی خورشیدی یا باد تامین می کنند.
لانگزال به یورونیوز می گوید: «تمرکز اصلی در دهه آینده باید امکان انتقال به خودروهای برقی باشد. همچنین ما شاهد باترهای «ای وی» بسیار بزرگتری خواهیم بود زیرا شارژ سریعتر به مردم آزادی بیشتری می دهد.»
با این حال دکتر جاستین بیشاپ، اقتصاددان و محقق سابق در حوزه تجزیه و تحلیل حمل نقل در دانشگاه کمبریج می گوید که انتقال به انرژی الکتریکی ممکن است برای مقابله با آلاینده ها و دیگر آسیب های زیست محیطی کافی نباشد.
وی می افزاید: «انتقال به خودروهای برقی و هیدروژنی آلاینده های خارج شده از اگزوز ها را کاهش می دهد با این حال می تواند عواقب ناخواسته‌ای را هم ایجاد کند که در طول سالها در مورد سوخت های زیستی مشاهده کرده‌ایم. صرف نظر از این، اگر ما از صد درصد انرژی فسیلی به صد در صد انرژی برقی یا هیدروژنی منتقل شویم مقادیر زیادی انرژی و منابع دیگر مورد نیاز است.»
برای جاستین بیشاپ، دستیابی به اهداف پایدارتر باید در تقابل با رشد بی قید و شرط تقاضا برای انرژی باشد. بنابراین با پیشرفت برنامه ریزی یکپارچه شهری و کاربری زمین که به کاهش فاصله ها کمک کند (مانند ایده شهر ۱۵ دقیقه‌ای) ما به مسیری می رویم که اکثر سفرها با حداکثر فعالیت انسانی همراه باشد مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و روشهای پایدار حمل و نقل مانند حمل و نقل عمومی.
دکتر استر آنایا بویگ، محقق در سیاست محیط زیست و مشاور سفر با دوچرخه می گوید: «در سناریوی بحران زیست محیطی و بهداشت جهانی، سفر فعال بهترین گزینه برای حمل و نقل است.»
او معتقد است که باید فضای شهر را به نفع سفرهای فعال بازطراحی کنیم با خطوط ویژه دوچرخه و گسترش پیاده روی.
او معتقد است که سفر فعال باید به اندازه کافی ایمن و راحت باشد تا به سیاستی همه جانبه تبدیل شود.
آدتاوو بامیدورو، مدیر عامل و بنیانگذار استارتاپ نیجریه ای حمل و نقل می گوید: « در ۵۰ سال آینده، سفر ها ۱۰۰ درصد سفرهای مشارکتی می شود، سفرهای مبتنی بر تقاضا، مستقل با محوریت باطری ها، سلول های سوختی و هیدروژن.»
او می گوید که به زودی هیچ کس نیازی به داشتن وسیله نقلیه نخواهد داشت نه در آمریکا و نه در آفریقا و بلیط پرواز به ماه برای طبقه متوسط مقرون به صرفه خواهد شد.
در حالی که سفرهای تجاری فضایی عمدتا اکنون اختصاص به سرمایه داران بزرگ دارد اما حمل و نقل زمینی آزمایشی با پروژه هایی همانند هایپرلوپ که یک سیستم حمل و نقل زمینی و زیر زمینی فوق سریع است در سطح جهانی در حال توسعه است.
در این سیستم مردم در شبکه ای از کپسول ها با سرعت بسیار بالا در لوله‌های فشار پایین حرکت می کنند. بیشاپ گرشتا، مدیر عامل و بنیانگذار هایپرلوپ ایتالیا می گوید : «اینها ماشین‌های پیشرفته ای هستند که از هوش مصنوعی استفاده می کنند و قادرند در کوتاه ترین زمان ممکن به بیشترین افراد در یک مسیر خدمات رسانی کنند تا تاثیر انرژی به حداقل برسد.»
در آینده حتی مفهوم مالکیت خودرو به تدریج از بین می رود و حتی کسانی هستند که فکر می کنند پرواز از جایی به جای دیگر به امر عادی بدل می شود. کریستین وانگ، مدیر عامل مرکز نوآوری لوفت هانزا معتقد است که حتی پروازهای خودران نیز بیشتر مورد پذیرش قرار خواهند گرفت.
وی می گوید: «احتمالا در ۵۰ سال آینده ما خواهیم فهمید که چگونه تاکسی های هوایی بسازیم و سایر فن‌آوری های نوظهور مانند پیل های سوختی هیدروژنی مقرون به صرفه در دسترس عموم قرار خواهند گرفت.»
با این حال این بدان معناست که ما همچنان در سفر خواهیم بود.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید