افشاگری‌های اسنودن بار دیگر بحث "حریم خصوصی" و مرزهای آن را دامن زد. آیا حریم خصوصی در جهان واقعی و مجازی یکی ا‌ست؟ آیا دولت می‌تواند در حفظ آن نقش داشته باشد؟ حسین قاضیان و نیما راشدان ابعاد حریم خصوصی را بررسی می‌کنند.
 
به گزارش سیتنا (citna.ir)، عکس‌های خصوصی یک فعال اجتماعی که در فیس‌بوک با دوستان خود به اشتراک گذاشته است، ناگهان سر از وب‌سایت‌هایی درمی‌آورد که در کار اتهام‌زنی به منتقدان‌اند. کاربری که خریدی اینترنتی انجام داده است، ناگهان می‌بیند که اطلاعات کارت بانکی‌اش که جایی در کامپیوتر ذخیره کرده بود لو رفته و با صورت‌حساب سنگین کارت اعتباری‌اش مواجه می‌شود. فقط کافی‌ است صفحه‌ی مارک لباسی را در شبکه‌های اجتماعی فالو و لایک کنید تا از چند ساعت بعد لباس‌ها و کفش‌هایی مشابه آن در صفحه‌ی کاربری شما تبلیغ شود.

کاترین لوسه، زنی که سال‌ها متن سخنرانی‌های مارک زاکربرگ، رئیس "فیس‌بوک" را می‌نوشت، بعد از این‌که در ماه ژوئیه از سمت خود استعفا داد، در گفت‌وگویی با "گاردین" مدعی شد که فیس‌بوک رمزعبور اصلی‌ای در اختیار دارد که با استفاده از آن به داده‌ها و اطلاعات بیش از ۱ میلیارد کاربر فیس‌بوک دسترسی دارد.

کاترین لوسه گفت: واقعیت این است که باید بپذیریم حریم خصوصی دیگر در دوران اینترنت در عمل معنایی ندارد و همیشه افراد و شرکت‌های دیگری هم هستند که به اطلاعات ما دسترسی دارند. 

"حریم خصوصی"، کلیدواژه‌‌ی اصلی جنجال افشاگری‌های اسنودن و کنترل کاربران از سوی آژانس امنیت ملی آمریکا است و سال‌ها بر سر همین واژه درکشورها عده‌ای بازداشت، جریمه، زندانی و سلب آرامش شده‌اند، اما مفهوم و مرز این واژه همچنان دست‌خوش تغییر و تحول است.

لوئیس براندس، قاضی دادگاه عالی فدرال آمریکا در اوایل قرن بیستم "حریم خصوصی" را "حق افراد بر تنها بودن و دور نگاه داشتن بخشی از اطلاعات شخصی خود از چشم دیگران" تعریف کرد. تعریفی که در سال‌های بعد پوست انداخت و کامل‌تر یا جزئی‌تر شد، اما ریشه و ماهیت تعریف "حریم خصوصی" تغییر بنیادین نکرد. 

تلاش برای تعریف مفهوم و مرزهای حریم خصوصی یک نزاع پایان‌ناپذیر است. حریم خصوصی علاوه بر اطلاعات مربوط به شخص، ناظر بر فضا یعنی مکانی که فرد با آن مرتبط است و متعلقات مادی و معنوی و بدن فرد نیز هست. اما به نظر می‌رسد این نزاع پایان ناپذیر توصیف مرز و محدوده‌ی حریم شخصی، میان کاربران برخی کشورهای جهان سوم ، دغدغه چندانی ایجاد نکرده است.

افشاگری‌های ادوارد اسنودن درباره‌ی رسوایی شنود مکالمات و کنترل داده‌های اینترنتی شهروندان با خشم و واکنش بسیاری از کاربران اینترنت، شهروندان اروپا و آمریکای لاتین و دولت‌ها مواجه شد.

جنجال کنترل داده‌های شهروندان از سوی آژانس امنیت ملی آمریکا بار دیگر این بحث را دامن زد که محدوده‌ی دخالت دولت در حریم شخصی افراد کجاست و آیا اصلا دولت اجازه‌ی دخالت در حریم شخصی واقعی و مجازی شهروندان را دارد یا خیر؟

انتهای پیام