به گزارش خبرنگار سیتنا، رشد استفاده از اینترنت و خدمات آنلاین، نیاز کشورها به شبکهای پایدار و پرسرعت را بیش از هر زمان دیگری برجسته کرده است. فناوری فیبرنوری، که توان انتقال داده در سرعتهای گیگابیتی را دارد، امروز اصلیترین گزینه برای پاسخ به این تقاضا به شمار میرود. بسیاری از دولتها پروژههای ملی را برای جایگزینی شبکههای مسی با فیبرنوری اجرا کردهاند تا زمینه تحقق اقتصاد دیجیتال را فراهم کنند.
کره جنوبی از دهه ۱۹۹۰ با اجرای طرح «زیرساخت اطلاعات کره» مسیر تحول ارتباطی خود را آغاز کرد. این کشور با سرمایهگذاری مداوم دولتی، شبکهای سراسری از فیبرنوری را ایجاد کرد و امروز ۸۷ درصد مشترکان اینترنت ثابت در کره جنوبی از طریق فیبرنوری متصل هستند؛ بالاترین نرخ در میان کشورهای عضو OECD.
در ژاپن نیز طرح «کشور باغشهر دیجیتال» با بودجه ۴۰ میلیارد دلاری در حال اجراست که تا سال ۲۰۲۸ پوشش فیبر نوری را به ۹۹.۹۹ درصد خانوارها برساند.
چین اما نمونهای از توسعه شتابدار است؛ این کشور تنها طی یک دهه از پوشش ۱۷ درصدی به ۸۹ درصدی رسید. دولت چین با صرف بیش از ۱۷۰ میلیارد دلار در پروژههای زیرساختی، بزرگترین شبکه اینترنت پرسرعت جهان را ایجاد کرده است.
اروپا مسیر نابرابری را در گسترش فیبرنوری طی کرده است. کشورهای شمالی اروپا مانند سوئد، نروژ و فنلاند از پیشگامان شبکههای FTTH (فیبر تا خانه) به شمار میآیند. در مقابل، کشورهای جنوب و شرق اروپا مانند یونان و بلغارستان با چالشهایی چون کمبود سرمایهگذاری و زیرساختهای قدیمی روبهرو هستند.
در میان کشورهای اروپایی، اسپانیا با اتصال بیش از ۸۰ درصد خانوارهای شهری به فیبرنوری، یکی از موفقترین نمونههاست. در مقابل، غولهای صنعتی قاره مانند آلمان و بریتانیا با وجود توان اقتصادی بالا، در سالهای اخیر تازه گامهای جدی در جایگزینی شبکههای مسی برداشتهاند. آلمان تا سال ۲۰۲۲ تنها ۵ درصد خانوارهای خود را به فیبرنوری متصل کرده بود، اما اکنون با «استراتژی گیگابایت» قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ پوشش کامل ایجاد کند.
فرانسه نیز از سال ۲۰۱۳ پروژه ملی «اینترنت پرسرعت فرانسه» را آغاز کرد تا تا سال ۲۰۲۵ تمامی خانوارها به فیبر نوری متصل شوند؛ طرحی با سرمایهگذاری بیش از ۲۱ میلیارد یورو.
ایالات متحده با وجود پیشرفتهای فناورانه، در حوزه فیبرنوری نسبت به کشورهای شرق آسیا عقبتر است. تنها ۴۳ درصد خانوارهای آمریکایی به شبکه فیبر متصلاند. با این حال، دولت بایدن در سال ۲۰۲۳ از بزرگترین سرمایهگذاری تاریخ اینترنت این کشور رونمایی کرد: تخصیص ۴۲ میلیارد دلار برای گسترش اینترنت پرسرعت و توسعه خطوط فیبر نوری در مناطق فاقد دسترسی.
در آمریکای جنوبی، شیلی با اجرای «پروژه ملی فیبر نوری» شامل ۱۰ هزار کیلومتر کابلکشی، توانسته است رشد چشمگیری را تجربه کند. در ترکیه نیز دولت با چشمانداز ۲۰۲۳، گسترش فیبر نوری را به عنوان ابزار تبدیل کشور به «هاب داده منطقهای» دنبال کرده است. اکنون بیش از ۱۵ میلیون ساختمان در این کشور به شبکه FTTH متصل هستند.
از سئول تا مادرید، از پکن تا تهران، پیام مشترک پروژههای فیبرنوری روشن است. فیبرنوری نه فقط یک فناوری ارتباطی، بلکه زیرساختی برای اقتصاد هوشمند، دولت الکترونیک و عدالت ارتباطی است.
ایران نیز با اجرای طرح ملی توسعه شبکه فیبرنوری، در مسیر همسطح شدن با کشورهای پیشرفته گام برداشته است؛ مسیری پرهزینه اما حیاتی برای ورود به عصر گیگابیتی.
انتهای پیام
گزارش از سارا استوار