به گزارش سیتنا، امام علی (ع) می‌فرمایند: «اَفضَلُ الذِّکرِ القُرآنُ بِهِ تُشرَحُ الصُّدورِ وَ تَستَنیرُ السَّرائِرِ» برترین ذکر، قرآن است، به وسیله آن سینه‌ها گشوده و پوشیده‌ها روشن شود. (شرح غررالحکم ۲/۴۵)صفحه ۱۷۱ قرآن کماکان ادامه داستان بنی اسرائیل و حضرت موسی(ع) است.

بنی اسرائیل از نسل حضرت یعقوب نبی هستند و در واقع اسرائیل نام دیگر حضرت یعقوب است. اما آنها ۱۲ شاخه و قوم شدند که در رأس هر قوم یکی از نوادگان حضرت یعقوب قرار داشتند که رهبر بودند و از آنجایی که آنها با هم خویشاوند بودند هیچگاه میان آنها اختلاف و جنگ رخ نمی‌داد. یکسال قوم بنی اسرائیل به قصد بیت‌المقدس راهی سفر بودند که در بیابانی گرم و خشک گرفتار شدند و تشنگی امانشان نداد و از موسی آب درخواست کردند.

وحی نازل شد که عصایت را به تخته سنگی بزن و موسی اینگونه کرد و ۱۲ چشمه از سنگ جوشید و هر قوم صاحب یک چشمه شدند. خدا می‌فرماید که تکه ابری را هم برای سایه کردن بر آنها مامور کردیم و خوراکی‌هایی هم برایشان فرستادم و به آنها بیان شد که از این نعمت‌ها بخورید، اما آنها خوردند و کفر نعمت کردند و ناسپاسی کردند، البته خودشان زیان می‌کنند. خدا در ادامه باز هم به نعمت‌هایش برای بنی اسرائیل و کفران نعمت آنها اشاره می‌کند. البته اینها قوم ناسپاسی هستند و طغیان کردند و خداوند هم با شیوع طاعون، اعمال زشتشان را جبرال کرد.

سرکشی‌های بنی اسرائیل پایان ندارد و آنها در امتحان دیگری هم به جز اندکی مومنان رد شدند ‌و آن هم ممنوعیت صید ماهی در روز شنبه بود که به جز یک گروه باقی به فرمان خدا توجه نکردند. سرکشی‌ها و طغیان بنی‌اسرائیل قصه درازی است که سراسر عبرت است، زیرا آنها نعمت‌ها و معجزات گوناگونی را دیدند و چشیدند اما باز ایمان نیاوردند، زیرا بر قلوبشان مهر زده شده بود و حق در آن اثری نداشت.

انتهای پیام