به گزارش سیتنا، سازمانهایی که در جستجوی روشهایی ساده، برای دستیابی به اطلاعات کلیدی از میان حجم انبوهی از اطلاعات هستند از جمله استفادهکنندگان داشبوردهای مدیریتی میباشند. در واقع این سازمانها با تحلیل اطلاعات، عملکرد سازمانی را ارزیابی نموده و در عمل تصمیمات مناسب و به موقع را اتخاذ مینمایند و در پی آن شاهد افزایش بهرهوری هستند.
تاریخچه:
اولین نسخههای داشبورد برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ در قالب سیستمهای اطلاعات اجرایی (EIS) توسعه یافت اما به دلیل وجود مشکلات اولیه در بهروزرسانی و کنترل دادهها، متوجه شدند این روش عملی نیست. به واقع اطلاعات اغلب ناقص و غیرقابلاعتماد بوده و در منابع متفاوت و متعددی گسترش داشتند. با این وجود EISS ها تا سال ۱۹۹۰ به همین شکل استفاده میشدند. همگام با پیشروی عصر اطلاعات، انبار داده (DWH) و پردازش تحلیلی آنلاین (OLAP) به کمک داشبوردها آمدند تا عملکرد مناسبتری داشته باشند. با وجود در دسترس بودن امکانات تکنولوژی، داشبوردها تا یک دهه بعد با ظهور شاخصهای کلیدی عملکرد (KPI) و معرفی کارت امتیاز متوازن توسط "رابرت کاپلان" و "دیوید نورتون" محبوبیت عام پیدا کردند. امروزه استفاده از داشبوردها بخش مهمی از مبحث مدیریت عملکرد کسبوکار به شمار میرود.
داشبورد و انواع آن:
داشبوردها از ابزارهای کسبوکار بوده و شامل مجموعهای از شاخصهای عملکردی (PI)، شاخصهای کلیدی عملکردی (KPI) و سایر اطلاعات مرتبط با کسبوکار هستند. شاخصهای کلیدی عملکرد، اساساً نشاندهنده میزان موفقیت کسبوکار در دستیابی به اهداف استراتژیک سازمان هستند و از این جهت در معرض توجه و بررسی قرار دارند. باید این نکته را در نظر داشت که هدف یک داشبورد، بررسی و استفاده از کلیه اطلاعات موجود نیست بلکه حصول بینشی جامع از کسبوکار و اتفاقات درون آن میباشد، به نحوی که تصمیمگیریهای بهینه مدیریتی و پیشبینی روالهای آتی ممکن گردد.
داشبوردها به طور کلی به سه دسته تقسیم میشوند:
برگرفته از: (Dashboard (business
(Dashboard (management information systems
گردآوری و ترجمه: سمیرا علیزاده