حربه‌ی تبلیغاتی ایرانسل در پوشش و قیمت 4G تنها برای مقطع ترابردپذیری

به گزارش سیتنا، سایت ترابرد در گزارشی به بررسی اینترنت نسل چهارم پرداخته که با پاره ای اصلاحات و ویرایش، آمده است: ورود اینترنت پرسرعت موبایل به ایران را می توان اواخر سال ۱۳۹۰ و هم‌زمان با راه‌اندازی اپراتور سوم یعنی رایتل به ایران دانست.

تا پیش از سال ۹۰ هرچند دو اپراتور دیگر یعنی همراه اول و ایرانسل به ارایه اینترنت موبایل با استفاده از فناوری‌های اولیه نظیر GPRS پرداخته بودند، اما باتوجه به محدودیت‌های مختلف از جمله پوشش محدود و سرعت بسیار پایین درعمل کاربران ایرانی مواجه‌ی چندانی با فراگیری و کاربردهای اینترنت موبایل نداشتند.

لازم است یادآوری کنیم که در ابتدای فعالیت اینترنت 3G رایتل سرعت و کیفیت این سرویس با وضعیت فعلی متفاوت بود. از یک‌سو رایتل اجازه نداشته اینترنت با سرعت دانلود بیش از دومگابیت ارایه دهد.

اول آنتن بعد اینترنت

باید دقت کنیم که هرچند اهمیت اینترنت به عنوان سرویسی از سوی اپراتورها بسیار بالاست و این اهمیت روزبه‌روز بیشتر می شود اما اپراتورها نمی توانند خدمات اصلی خود را که همان آنتن‌دهی و کیفیت بالای برقرار تماس‌های صوتی است را ندیده‌ بگیرند. با ادامه‌ی فعالیت رایتل و محدودیت‌های زیرساخت ایرانسل در نقاط مختلف کشور، در سال‌های بعد دولت با برقراری طرح «رومینگ ملی» اپراتورها را ملزم کرد تا زیرساخت خود را برای برقراری تماس در اختیار اپراتورهای دیگر قرار دهند تا از این طریق دارندگان تلفن همراه بتوانند در هر نقطه‌ای که پوشش توسط یکی از سه اپراتور وجود دارد آنتن داشته باشند و از سیم‌کارت خود استفاده کنند. اجرای ایران طرح مشتری‌مدارانه باعث شد تعداد زیادی از مشترکین رایتل و ایرانسل در عمل از زیرساخت گسترده همراه اول بهرمند شوند که بر اساس گزارش رگولاتوری در نیمه نخست سال ۱۳۹۵ روزانه قریب به یک میلیون تماس مشارکین دو اپراتور دیگر با استفاده از زیرساخت همراه اول برقرار می‌شود.

ورود به عرصه 4G

رفع نسبی نقص آنتن دهی برای دو اپراتور کوچک‌تر از یک‌سو و تغییر سیاست دولت از برداشتن محدودیت سرعت اینترنت از سال ۹۲ باعث شد هر سه اپراتور هم و غم خود را برای گسترش پوشش 3G، افزایش کیفیت، سرعت و پهنای باند اینترنت و همچنین نصب و به کار گیری شبکه 4G LTE متمرکز کنند.

از سال ۹۳ ایرانسل و همراه اول اینترنت 3G را به مشترکین خود ارایه دادند، به‌طور طبیعی ارایه نسل‌های جدید اینترنت نیازمند ایجاد زیرساخت و نصب دکل‌های BTS جدید بود، لذا طی دو تا سه سال گذشته رقابت سنگینی بین هر سه اپراتور برای ایجاد پوشش گسترده‌تر اینترنت پرسرعت در گرفته است.

سرعت امروز ما

متاسفانه به دلایل نامعلوم و احتمالا برای مقاصد رقابتی، اپراتورهای تلفن همراه در ایران نقشه و آمار دقیقی از مناطق تحت پوشش و کیفیت سرویس اینترنت پرسرعت خود ارایه نمی‌دهند، اما هم‌چنان می توان کیفیت و فراگیری این خدمات را با استفاده از پلتفرم‌های مستقلی نظیر اوپن‌سیگنال و اوکلا مورد ارزیابی نسبی قرارداد.

آخرین وضعیت میزان دسترسی به اینترنت 4G برای مشترکان ایرانی در نوامبر ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که حدود ۴۷ درصد از مشترکان به این سرویس دسترسی دارند هرچند رتبه ایران در سطح جهانی در مرتبه پایینی است.

طبق همین بررسی سرعت متوسط اینترنت 4G-LTE در ایران ۱۱.۳۷ مگابیت برثانیه است، سرعتی که هرچند در مقایسه با اکثر کشورهای دنیا کمتر است، اما برای بسیاری از مصارف کاملا مناسب به‌نظر می‌رسد.

اما نگاهی به وضعیت هریک از سه اپراتور نیز اطلاعات جالبی را در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد.

تازه‌ترین گزارش مقایسه‌ای منتشر شده توسط اوپن سیگنال بهمن ماه سال ۱۳۹۴ منتشر شده و سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۵ را مورد بررسی قرار داده است. مشخص است که این گزارش برای بررسی وضعیت اینترنت پرسرعت در ایران قدیمی محسوب می شود چراکه عمده فعالیت هر سه اپراتور در زمینه گسترش پوشش و خدمات LTE در سال جاری و پس از دوره مورد بررسی در گزارش اوپن سیگنال اتفاق افتاده است.

در گزارش سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۵ از نظر سرعت، همراه اول درصدر فراهم کنندگان اینترنت LTE قرار دارد. در این گزارش سرعت متوسط سه اپراتور به این ترتیب است: همراه اول ۸ مگابیت برثانیه، رایتل ۵ مگابیت برثانیه و ایرانسل ۳ مگابیت برثانیه. در همین گزارش از نظر سطح پوشش ایرانسل با ۵۸ درصد در صدر است، رایتل با ۲۹ درصد پوشش مخاطبان در جایگاه دوم است و همراه اول با ۲۱ درصد پوشش مخاطبان در جایگاه سوم است.

هرچند این گزارش و آمار قدیمی است، اما استراتژی متفاوت سه اپراتور را به نمایش می گذارد. در توصیف استراتژی همراه اول باید به تعداد بسیار زیاد مشترکان این اپراتور توجه کرد، به طور طبیعی گسترده‌ کردن محدوده پوشش LTE در ابتدای کار نه به لحاظ زیرساختی و تامین پهنای باند میسر بوده است و نه امکان تضمین سرعت و کیفیت سرویس را فراهم می‌نمود. می توان حدس زد مدیران این اپراتور تصمیم گرفته‌اند کیفیت را به بهای پوشش بیشتر معامله نکنند.

در توصیف استراتژی ایرانسل نیز می‌توان حدس زد ایرانسل ارایه LTE را نه به عنوان یک خدمت جدید که به عنوان حربه‌ای تبلیغاتی مورد استفاده قرار داد تا بتواند در فعالیت های بازاریابی به محدوده جغرافیایی و تعداد شهر‌های تحت پوشش LTE متوسل شود.

رایتل نیز با سرعت و کیفیت مطلوب به دنبال افزایش هر چه بیشتر مشترکانش است.

همزمان با گسترش ارایه LTE رگولاتوری طرح ترابردپذیری را نیز راه‌اندازی می کرد. چون ترابردپذیری به مشترکان امکان تغییر اپراتور را می دهد می توان مشاهده کرد تبلیغ روی ارایه اینترنت پرسرعت به عنوان عاملی برای جذب مشترکان دو اپراتور دیگر تاچه حدی حیاتی بوده است. با توجه به نوع تبلیغات به‌نظر می‌رسد استفاده تبلیغاتی از پوشش LTE استراتژی ایرانسل برای مقطع ترابردپذیری بوده است. این اپراتور حتی قیمت اینترنت خود را هم‌زمان با آغاز طرح ترابردپذیری کاهش داد تا جاذبه بیشتری ایجاد کند و البته پس از چندماه که به شهادت آمار مشخص شد ترابردپذیری تاثیری در سهم‌بازار و جذب مخاطان جدید برای اپراتورها ندارد ایرانسل مجددا قیمت اینترنت خود را افزایش داد.

سلامی به فردا

خوشبختانه در یکی دو سال اخیر، سرعت و فراگیری اینترنت پرسرعت دستور کار اصلی هر سه اپراتور بوده است. عکس و فیلم‌های فراوانی در شبکه‌های اجتماعی از انجام تست سرعت توسط کاربران روایت دارند در بسیاری از این تصاویر سرعت‌های چند ده مگابیتی از سرویس هر سه اپراتور قابل مشاهده است و البته نمی توان اصالت این تست ها را مستقلا تایید کرد اما میزان رضایت عمومی از افزایش سرعت اینترنت در اظهار نظر کاربران شبکه‌های اجتماعی به حد قابل توجهی به نسبت سال‌های قبل افزایش پیدا کرده است.

واقعیت این است که هرچند سرعت ده یا پانزده مگابیت پاسخگوی اغلب نیازهای یک کاربر است اما اپراتورها نباید به این حد کفایت کنند ایجاد کاربردهای جدید نظیر واقعیت مجازی، استریم ویدیو و اینترنت اشیا باعث تعریف استانداردهای جدید در افزایش سرعت اینترنت بوده است و ما نیز در آینده‌ای نزدیک نیازمند سرعت بسیار بیشتری خواهیم شد.

انتهای پیام